Bitkilerde Allelopati: Bitkiler Diğer Bitkileri Bastırır

Bitki allelopati her yerdedir; yine de, birçok insan bu ilginç fenomeni hiç duymamıştı. Allelopati bahçede olumsuz bir etkiye sahip olabilir, bu da tohum çimlenmesini ve bitki büyümesini azaltır. Öte yandan, alopatik bitkiler Tabiat Ana'nın kendi ot öldürücüsü olarak da düşünülebilir.

Allelopati nedir?

Allelopati, bir bitkinin diğerinin büyümesini engellediği biyolojik bir fenomendir. Nasıl? Allelokimyasalların salınması yoluyla, bazı bitkiler liç, ayrışma, vb. Yoluyla diğer bitkilerin büyümesini iyi veya kötü bir şekilde büyük ölçüde etkileyebilir. .

Bitki Allelopati

Bitkilerin çeşitli kısımları, yeşillik ve çiçeklerden köklere, ağaç kabuğuna, toprağa ve malçlara kadar bu allelopatik özelliklere sahip olabilir. Allelopatik bitkilerin çoğu koruyucu kimyasallarını özellikle sonbaharda yapraklarında depolar. Yapraklar yere düşüp ayrıştıkça, bu toksinler yakındaki bitkileri etkileyebilir. Bazı bitkiler ayrıca daha sonra diğer bitkiler ve ağaçlar tarafından emilen toksinleri köklerinden salgılarlar.

Allelopatik özelliklere sahip ortak bitkiler görülebilir ve şunları içerir:

• İngilizce defne (Prunus laurocerasus)
• Ayıcık (Arctostaphylos uva-ursi)
• Sumak (Rhus)
• rododendron
• Mürver (Sambucus)
• Hor çiçeği
• Altın Başak (Solidago)
• Bazı eğrelti otu türleri
• Çok yıllık çavdar
• Uzun çayır
• Doğrulanmış
• Sarımsaklı Hardal Otu

Allelopatik Ağaçlar

Ağaçlar bitkilerdeki allelopatinin harika örnekleridir. Örneğin, birçok ağaç köklerini topraktan daha fazla su çekmek için alanlarını korumak için allelopati kullanır, böylece diğer bitkiler gelişemez. Bazıları alokimyasallarını çimlenmeyi önlemek veya yakındaki bitki yaşamının gelişmesini engellemek için kullanır. Çoğu allelopatik ağaç, bu kimyasalları bir zamanlar diğer bitkiler tarafından emilen toksik olan yaprakları yoluyla serbest bırakır.

Siyah ceviz bunun en iyi örneğidir. Siyah ceviz ağaçları yapraklarına ek olarak, tomurcukları, fındık kabukları ve kökleri içinde allelopatik özellikleri depolar. Juglone adı verilen toksisitesinden sorumlu kimyasal, ağacın etrafındaki toprakta kalır ve en çok damlama hattında güçlüdür, ancak kökler bunun ötesine yayılabilir. Siyah ceviz toksisitesine en duyarlı bitkiler arasında gece gölgelik bitkiler (domates, biber, patlıcan, patates), açelya, çam ve huş ağaçları bulunur.

Allelopatik eğilimler sergilediği bilinen diğer ağaçlar arasında akçaağaç, çam ve okaliptüs bulunur.