Farklı İğne Çeşitleri: Büyüyen İğne Bitkileri İçin İpuçları

Send

Yerli bitkilerin yetiştirilmesi suyu korumak için mükemmel bir yoldur ve böcek ilaçlarına ve herbisitlere daha az güvenir. Needlegrass Kuzey Amerika'ya özgüdür ve birçok kuş ve hayvan için önemli yem sağlar. Zarif tohum kafaları ve ince, kemerli yaprakları olan bir süs olarak da yararlıdır. Bahçede büyüyen iğne otu bitkileri, bir kez kurulduktan sonra kendi başlarına bakım yaptıkları için bakımın da azaltılmasına yardımcı olur. Hangisinin bahçe ihtiyaçlarınız için doğru olduğunu görün.

Needlegrass nedir?

İğne otu sezonun erken saatlerinde yetişir ve yeşilliklerin serin dönemde iyi korunmasını sağlar. Erozyonu önlemek için uzun ömürlü çok yıllık bir ödül. Ayrıca tükenmiş yeşil alanları yeniden oluşturmak için de kullanılır. Çim, birçok hayvan için koruma sağlar ve sezonun başında yutulduğunda protein bakımından yüksektir.

Bahçede kullanılabilecek olağanüstü süs niteliklerine sahip farklı cins adlarında bulunan birkaç iğne bitki çeşidi bile vardır:

Achnatherum
Aristida
Hesperostipa
Nassella
Stipa
Triraphis

"İğne çimi" terimi, mızrak veya tel çimi de denilen son derece ince bıçak çimenlerinden kaynaklanmaktadır. Ayrıca yapraklar üzerinde cildi tahriş edebilecek kısa sert tüyleri ifade eder. Kuzey Amerika'nın neredeyse tüm bölgeleri en az bir veya daha fazla yerli türü arayabilir. Bitkiler serin mevsim, çok yıllık topaklanma vardır. Lifli kök sistemleri ve yaz çiçek salkımları, ardından ilginç ve besleyici tohum kafaları ile 15 ila 150 cm (6 ila 60 inç) boyunda herhangi bir yerde büyürler.

İğne Otu Çeşitleri

Farklı cinslerde birkaç çeşit iğne çimi olduğundan, bireysel örnekleri tanımlamak zor olabilir. Bir ipucu bulundukları yer şeklinde gelir. Bazıları Texas iğnesi gibi daha sıcak mevsim bitkileridir, diğerleri ise mor iğnesi gibi alpin yerlerde yaşar. Yine de Şili iğnesi gibi diğerleri Avustralya'ya özgüdür.

Aşağıda en yaygın iğne otu bitki çeşitlerinden bazıları bulunmaktadır:

Mor iğne (Nassella pulchra) - Muhtemelen en yaygın ve yaygın olan bu iğne otu soluk mor tohum kafalarına sahiptir ve Kaliforniya'da bulunur. İğne otu adı verilen ve yanlış tanımlanmış iki yerli Nassella bitkisi daha vardır.

Letterman’ın iğnesi (Achnatherum lettermanii) - Dağlık ve ormanlık alanlarda bulunan bu alan, katır geyiği, gopher ve jackrabbits için son derece önemli bir yemdir. Bu çeşitte soluk krem tohum kafaları vardır.

Texas İğne Ocağı (Nassella leucotricha) - Güney Teksas ovalarında bulunan bu iğne çeşitliliği çekici beyaz tohum kafalarına sahiptir.

Yeşil iğne (Stipa viridula) - Büyük Great Plains'e özgü olan yeşil iğne otu, açık alanda otlatmada yaygın olarak kullanılır. İsmine rağmen sarı tohum kafaları vardır.

Thurber’ın iğnesi (Stipa thurberiana) - Kuzeybatıdaki yarı kurak bölgeler ve Kanada'ya kadar morumsu tohum kafalarına sahip bir iğne çimi çeşidi bulacaksınız - adı Thurber.

Lemmon’un iğnesi (Achnatherum lemmonii) - Kuzey ve batı Kaliforniya, Montana, Utah, Arizona ve Britanya Kolumbiyası'nda daha yaygın olarak bulunan bu tür, kuşların favorisi olan büyük kahverengi tohum kafalarına sahiptir.

Çöl İğnesi (Achnatherum speciosa) - Mojave ve Colorado çöllerine özgü olan çöl iğnesi, bir zamanlar yerli halkların favori yiyeceklerinden biriydi. Saplar ve tohumlar yenildi. Beyaz tohum kafaları üretir.

Büyüyen İğne Bitkileri

Çeşitlerin çoğu, Amerika Birleşik Devletleri Tarım Bakanlığı'nda 5-10 arası çok az müdahale ile gelişir. Yeni bitkiler nemli tutulmalıdır. Kurulduktan sonra, bitkiler adil miktarda kuraklık barındırır.

Bitki üzerinde otlayan vahşi hayvanlar dışında, az miktarda zararlı veya hastalık sorunu vardır. Bitkiler tam güneşe, iyi drenaja ve ortalama toprak verimliliğine ihtiyaç duyar.

Bitkileri erken ilkbaharda kesin. Büyümeyi ve görünümü iyileştirmek için otları her 3 yılda bir bölün. Kendi kendine ekmeyi önlemek istiyorsanız, tohum kafalarını olgunlaşmadan çıkarın.